چهل سال قبل در چنین روزهائی که پرزیدنت نیکسون مرا مورد عنایت خود قرار داد و از من خواست که به پکن، پایتخت کشوری که از نظر تاریخی مرکز آسیا به‌شمار می‌رفت و آمریکا به مدت بیست سال هیچ رابطه‌ای با مقامات بلند پایه آن کشور نداشته، سفر کنم. انگیزه آمریکا برای گشایش ارتباط، پیش از آن‌که ملت ما نظری راجع به صلح بعد از جنگ با ویتنام و رفع کدورت‌های ناشی از دورنمای نامیمون جنگ سرد، با آن کشور داشته باشند، برقراری ارتباط بود. گرچه چین، از نظر فنی با اتحاد جماهیر شوروی هم پیمان بود، لکن همیشه از پیامدهای ناخوشایند و ترسناک حمله مسکو، در نگرانی بسر می‌برد.