خاطرات آزاده ی جانباز حاج ابراهیم فربود برادر شهید اسماعیل فربود
... ثانیه‌های انتظاربه کندی می‌گذشت .تمام شهر به استقبال تک پرنده مهاجری آمده بودند که در سالهای سخت دوری از وطن، بال و پرش در زیر شکنجه‌های دشمنـان درهم شکسته بود البته هرچند در بنـد بود هیچ گاه روح و اندیشه بلنـدش تسخیـر نشـد و قلبـش به یـاد آسـمان وطـن می‌تپید.
روزی که می‌رفتی کوله پشتی ات پر بود از حرفهای ناگفته، رازهای سر به مهر، عطر مهربانی وعشق پاک و زلالی که تا افلاک، بال برافراشته بود .
تو از راهی آمدی که پرندگانش زیارت نامه خوان بودند و مردانش یک دست خاکی پوش . آری همان راهی که انتهایش بوسه بر آسمان می‌زد ...