سپاس خدای را که خانه‌ی خود را رمز هدایت، سمبل وحدت، مرکز ظهورِ رحمت و نمادِ امنیت قرار داد. درودِ بی پایان بر نخستین پایه گذار مدرسه‌ی عالیِ توحید -‌‌ابراهیم‌- و آخرین مدرس و مکمل آن، محمد مصطفی(ص) و اصحاب طاهرین او باد.
خانه‌ی کعبه، نخستین خانه‌ای است که به نام خدا و برای عموم مردم تأسیس گردید. با الهام از آن و در راستای رستگاری، هزاران دیر و کنیسه و کلیسا و مسجد، در شعاع‌های دور و نزدیک ساخته شد.:« اِنَّ اَوَّلَ بیتٍ وُضِعَ للناسِ لَلَّذی ِبَبَکّةَ مُبارَکاً و هُدیً لِلعالَمین.فیهِ آیاتٌ بَیّناتٌ مَقامُ ابراهیمَ و مَن دَخَلَهُ کانَ آمِناً...».
کعبه، نخستین نشانِ روشنِ هدایت به شمار می‌رود تا کاروان بشر، راه را گم نکند. غرض از کعبه، نشانی است که ره گم نشود. حج، سیر وجودیِ انسان و حرکت خود آگاه و انتخاب شده‌ی او است به سوی حقیقت و کمال مطلق. حج، یکی از فرایض بزرگ اسلامی با محتوای عظیم انسانی، روحانی، سیاسی و اجتماعی است.