در این دوران که از سوی دکتر اسلامی ندوشن، دوران عسرت قلمی نام گرفته، جای بسی خرسندی است که «حاصل دریوزه» برای نوبت دوم، به انتشار گذارده می‌شود. اما مطلب تازه و در خور توجهی نیست که از آن کاسته یا بر آن افزوده گردد، جز این‌که در این فرصت پیش آمده نویسنده این مجال را یافته که منابع دیگری را هم جست و جو کند و برخی موضوعات را با دید تیزتری از نظر بگذراند که البته بی‌فایده هم نبوده که به قول مولوی:
مدتی این مثنوی تأخیر شد مهلتی بایست تا خون، شیر شد
موضوعات آمده در کتاب، همه حول دو محور ادبیات و تاریخ در نوسان بوده زیرا فرهنگ ایران برخلاف تمدن‌هایی چون مصر و یونان و روم و...دارای تداوم و کششی تاریخی است، یعنی بین امروز و دیروز آن تفاوت عمیق دیده نمی‌شود هنوز بسیاری از رفتارها و گفتارهای ما از اساطیر نشأت می‌گیرد.