این کتاب نشان می دهد که در بهشت آرمانگرایان و ایدئولوگ ها همیشه ماری خفته است. یا بهتر ابلیسی که خود را به شکل مار درآورده و رهبران سیاسی را اغوا می کند تا میوه ممنوعه را بخورند.این وسوسه چیزی جز تعطیلی و انکار آزادی نیست.جز واپس زنی عقل سلیم جمعی جامعه و تصمیم گرفتن آمرانه و عمودی نیست. کتاب نشان می دهد که صرف باور به ایده پیشرفت و حسن نیت کفایت نمی کند.هیچ رهبری حق ندارد خود را عقل کل بداند و به جای میلیون ها انسان تصمیم بگیرد و برنامه های چهارساله و پنج ساله تدوین کند.نمونه می خواهید؟ برنامه اشتراکی سازی مزارع در شوروی و قحطی های حاصله از آن فقط یک نمونه کوچک است.یا آنچه مائو با چین کرد.
اگر از دوستان علاقمند به سیاست بخواهم فقط یک کتاب ارزشمند بخوانند و بعد وارد عرصه سیاست شود بدون شک کتاب نگریستن از چشم دولت به قلم جیمزاسکات اولین و آخرین آن خواهد بود.