مُصَوَّل آتشیست همیشه روشن. دغدغه ای دیرین و مانا، شراره های دلِ بیقرار مجنون و فریادهای عشق در بیستون. آنچه آذر درون را به نظم کشیده و روی شانه باد با موسیقی زندگی می رقصاند هیچگاه به خاموشی نخواهد رسید. لولیدن و خیس شدن و چرخیدن روی چرخ دوّار استاد آفرینش و نشستن در میان آتشی برای پختن و نسوختن، در میان اهل راز هزاران تعبیر دارد که روح کلام ادیبان و هنرمندان به فراخور مشترکات روحی به نازک طبع حقیر خوش تر افتاده.