روزهایی را به خاطر دارم که همه چیز زیباتر بود
کوچه ها بزرگ تر، آدم ها شفاف تر، آرزو پاک تر و آسمان صاف تر بود
گریه هم می کردم، دلم خالی می شد و بعد فقط زندگی و خنده
روزهایی که رد چکمه هایم بر حیاط پوشیده از برف می درخشد
چکمه هایی که هنوز کوچک نشده بود
روزهایی که درختمان هنوز به می داد
شاید همه اش رویا بود

این مجموعه را به یاد آن روزهای رویایی پیشکش می کنم
چکییده ای از نوشته هایم در سالهای 1387 تا 1392